پاتوق بوشیگان

 بارها پیش آمده از کنار خانه های قدیمی عبور کرده ایم و رنگ و بوی زندگی از آن به مشام مان رسیده است. رنگ و بویی که نه به خاطر جریان زندگی بلکه به دلیل شور و نشاطی است که به واسطه حضور بازدیدکنندگان در آن جریان دارد. چنین خانه هایی که معمولا خانه های پدری شخصیت های مهم هستند، به نام «خانه موزه» شناخته می شوند.

 
در واقع خانه موزه های تاریخی بر اساس ویژگی های موزه شناسی با نام های خانه های شخصیت ها، خانه های زیبا، خانه های مجموعه، خانه های رویدادهای تاریخی، خانه های جوامع محلی، خانه های اجدادی، خانه های قدرت، خانه های روحانیت، خانه های عوام، خانه های روزگار و خانه ها برای موزه ها، گروه بندی شده اند. 

 

 خانه چیز واقعی است که به واسطه عناصری چون اتاق خواب، پذیرایی، آشپزخانه، اسباب و اثاثیه و ... موجود می تواند فضا و حس متعلق به آن را به مخاطب منتقل کند. بازدیدکنندگان با گشت و گذار در خانه موزه ها، رمز و راز و خصوصیت های منحصر به فرد آن را درک می کنند و با نوع معیشت و وسایل زندگی شخصیت مورد نظر آشنا می شوند و بیوگرافی ملموسی از او به دست می آورند.

با وجود آنکه تا چندی پیش تعداد خانه موزه شخصیت ها در کشور ما حدود 18 خانه بود اما با توجه به صحبت های مدیرکل موزه ها و اموال منقول تاریخی، با استقبال بخش خصوصی برای ایجاد موزه های خصوصی، طی سال گذشته شاهد آن بودیم که هر دو هفته یک موزه خصوصی شکل گرفته و بخش خصوصی در دو سال گذشته 40 موزه ایجاد کرده است. با وجود این سعی بر آن است تا موقعیت به نوعی پیش رود که بخش خصوصی بتواند هر 10 روز یک موزه ایجاد کند. از این رو طرح «هر خانه یک موزه» مطرح شده است.

بر اساس طبقه بندی که انجمن بین المللی خانه موزه های تاریخی (DEMHIST) در هشتمین کنفرانس سالانه این انجمن در سال 2007 میلادی در شهر وین به تصویب رساند، خانه موزه های تاریخی در 11 گروه مختلف قرار داده شدند که بر این اساس، خانه موزه های شخصیت ها به عنوان اولین گروه در این تقسیم بندی شناخته می شوند؛ این نوع موزه ها اختصاص به معرفی شخص دارند و در بر گیرنده وسایل زندگی، نوع معیشت، آثار و بیوگرافی شخصیت مورد نظر است.
bartarinha.ir